jujuba - głożyna pospolita

ziarenko.net

Jujuba zwyczajna (Zizyphus jujuba, ang. Common Jujube lub Chinese Jujube), zwana też szydlicą zwyczajną lub, częściej, głożyną pospolitą, należy do rodziny Szakłakowatych (Rhamnaceae).

Pochodzi ze środkowych Chin, skąd rozprzestrzeniła się na cały kontynent azjatycki. Jest też uprawiana w Ameryce Południowej (Brazylii) i Północnej (USA), Australii, a nawet w pasie klimatu śródziemnomorskiego. Jest to cierniste drzewo, o liściach opadających na zimę, dochodzące w Chinach do 10 m wysokości, w Indiach nawet do 20 m, ale w uprawach prowadzone jest najczęściej jako niewysoki krzew. W sadach chińskich sadzi się jujubę sposobem gniazdowym, po 3-4 drzewa w jednym miejscu. Bardzo gęste nasadzenia tej rośliny są powszechnie wykorzystywane jako żywopłoty.

Jest to roślina klimatu przejściowego między ciepłym i umiarkowanym. Znosi ona temperaturę do -18 °C, ale udaje się tylko tam, gdzie lata są długie i gorące, a klimat raczej suchy. Jujuba żyje i owocuje bardzo długo i nierzadko spotyka się sady tego drzewa prawie 200-letnie.

W niektórych krajach azjatyckich owoce jujuby są ważnym pokarmem ludności.

figa pospolita, figowiec pospolity

W naturze figa jest niedużym drzewkiem, ale bardzo dobrze reaguje na przycinanie i można jej łatwo nadać formę krzewu czy też małego drzewka o wysokości do 2-3 metrów

Figa jest rośliną zrzucającą liście na zimę - jest to okres spoczynku potrzebny do prawidłowego rozwoju i zawiązywania owoców - temperatura nie powinna być wtedy wyższa jak kilka stopni. Można figę wtedy przetrzymać w pomieszczeniu nieoświetlonym np w garażu.

Jak ktoś bardzo chce to może do utraty liści nie dopuszczać, ale trzeba wiedzieć, że drzewko będzie wprawdzie ładne w zimie ale osłabione i prawdopodobnie nie będzie owocować.

WARUNKI POWODZENIA UPRAWY

Nie zalewać roślinki bo genetycznie jest ona do suszy świetnie przygotowana - doniczka musi mieć odpływ, a w spodku nie może stać woda. Podlewać rzadko - jak ziemia przeschnie, ale lepiej jak roślinka wyraźnie się przewraca. Polecam zanurzenie całej doniczki na kilka minut w wodzie - polewanie z góry jest nieskuteczne bo woda nie wsiąka w podłoże, a przepływa między ścianką a resztą - pojawia się na podstawce co czyni pozór, że roślinka podlana - ale ziemia jest dalej sucha. Wodę stosować najlepiej deszczową, a jeśli kranówę to odstaną przez min dobę. Nawozić w okresie wegetacji co tydzień np. florovitem (najtańszy). W zimie (od listopada do lutego) 2-3 razy rzadziej - podlewanie też ograniczyć - byle roślinka nie uschła. Dobrze byłoby raz dziennie - najlepiej wieczorem popryskać roślinkę. Przynajmniej raz w kwartale przemyć trzeba listki by fotosynteza przebiegała prawidłowo. Usuwać części stare i chore - żółknący listek jest nie do uratowania, trzeba go usunąć, bo jest siedliskiem chorób. W zimie min +1, może wtedy być nieoświetlona, bo powinna być bezlistna. Lato może spędzić na zewnątrz.

pepino

portalflorystyczny.pl

Południowoamerykańscy Indianie nazywają go cachuma (wymawia się kaczuma). U nas przyjęła się jego hiszpańska nazwa pepino, co w tłumaczeniu znaczy ogórek sałatkowy. Angielskie nazwanie melon shrub, co oznaczy melonowy krzew, lepiej odzwierciedla jego smak.

Pierwotną ojczyzną pepina (bot. melon gruszkowaty, Solanum muricatum) jest prawdopodobnie Peru lub Kolumbia. Stamtąd rozprzestrzenił się po całej Ameryce łacińskiej i nawet poza nią. Obecnie najwięcej uprawia się go w Boliwii, Ekwadorze i Nowej Zelandii.

Pepino dostało się do Europy około roku 1785. Do jego pierwszych hodowców należał Ludwik XVI. i angielskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze w Kew (w Londynie).

oregano

Olejek z oregano pomaga zapobiegać infekcjom grzybiczym, bakteryjnym jak też wirusowym np. świńska grypa, onkowirusy, wirus B lub C - wirusowe zapalenie wątroby. Oregano (Origanum vulgare), ze względu na charakterystyczny zapach oraz walory smakowe, jest powszechnie znane jako przyprawa. Warto jednak docenić nie tylko jego doskonały smak. Już od czasów starożytnych unikalne właściwości oregano były cenione w medycynie.
Odkryjmy więc, w czym tkwi sekret tej rośliny!

POCHODZENIE OREGANO

Oregano (Lebiodka pospolita, łac. Origanumv ulgare) to bylina z rodziny wargowych (Labiatae), występująca w Europie, Azji Mniejszej i Syberii.
Nazwa rośliny pochodzi od greckich słów: oros - góra i ganos - radość. W antycznej Grecji była symbolem radości i szczęścia. Starożytni Egipcjanie uważali oregano za roślinę poświęconą Ozyrysowi i wplatali ją do wieńców wkładanych podczas obrządków rytualnych. Już XV wieku Paracelsus zalecał oregano w następujących dolegliwościach: biegunce, łuszczycy, wymiotach, żółtaczce i grzybicy.

Lippia trójlistna

miłowonka trójlistna, cukrownica trójlistna, werbena cytrynowa (Aloysia citriodora)

gatunek krzewu z rodziny werbenowatych, pochodzący z Ameryki Południowej (Argentyna). Została przywieziona do europejskich ogrodów w XVII wieku przez hiszpańskich podróżników z Argentyny i Chile, kiedyś często uprawiana w południowej Francji.

Zastosowanie - roślina lecznicza.

Składniki - wytwarza olejek eteryczny zawierający cytral, carvon, nerol, dipenten, limonen, citroncol, geraniol, alfa- i beta-pinen, cyneol, linalol i inne substancje bioaktywne.

Działanie: podobnie jak werbena, pomaga w stanach wyczerpania organizmu, ale dodatkowo działa rozkurczowo i przeciwzapalnie. Ma też działanie ściągające, tonizujące, wiatropędne, wspomagające trawienie, przeciwutleniające, przeciwzapalne. Ma działanie relaksujące, uspokajające, depresja|antydepresyjne – wzmacnia układ nerwowy i uspokaja psychikę, dając poczucie odprężenia przez redukcję depresji i stresu. Harmonizuje funkcje serca, stymuluje aktywność macicy, wzmacnia laktację, wspomaga funkcje płuc, żołądka, trawienie oraz przyjemnie odświeża oddech. Znakomita przy wzdęciach, skurczach żołądkowych i jelitowych. Ma uspakajający wpływ na centralny system nerwowy, łagodzi migreny, depresje, nerwobóle, mdłości, częstoskurcz, pomaga regenerować i osłaniać komórki. Ma działanie przeciwgrzybicze, antywirusowe, antybakteryjne. Zawarty w lippii cyneol ogranicza namnażanie wirusów grypy, drożdżaków z gatunku Candida albicans, bakterii Escherichia coli, zaś geraniol pomaga w walce z pasożytami.

Jiaogulan - Gynostemma pentaphyllum

Chińskie zioło długowieczności! Ważne zioło w chińskiej medycynie! 

Przypisuje się jiaogulanu następujące właściwości:
- reguluje poziom cukru we krwi,
- wzmacnia pracę serca,
- redukuje stres,
- wzmacnia układ odpornościowy,
- spowalnia procesy starzenia się,
- obniża poziom cholesterolu,
- stosowana przy nadciśnieniu i niedociśnieniu,
- oczyszcza organizm z substancji trujących,
- dodaje sił i energii.
Roślina ta pochodzi z południowych Chin, gdzie pije się ją codziennie dla nabrania sił i energii. Pita wieczorem uspokaja i ułatwia zasypianie. W Azji uchodzi za zioło, które spowalnia procesy starzenia się (Anti-Aging), toteż liczba ludzi, którzy tam dożywają stu lat, jest wyjątkowo wysoka. Coraz częściej jest ceniona w Europie. We współczesnej medycynie Jiaogulan jest też nazywany ´pięciolistnym żeńszeniem´ - mówi się, że ma podobne właściwości, ale ma cztery razy większe działanie. Herbatka może być przygotowana zarówno ze świeżych jak i z suszonych listków. Liście gotuje się przez 3 minuty i gotowe! Świetnie nadaje się też do sałatek. Jej delikatnie słodkawy smak będzie przyjemnością dla niejednego podniebienia. Jest to roślina pnąca i może też w doniczce uzyskać okazałą wielkość. Jest mrozoodporna, może więc być uprawiana zarówno na dworze (w zimie i liście obumierają) jak i w pomieszczeniach (wówczas rośnie przez cały rok).

zioła w stomatologii

Współczesna farmakologia sięga korzeniami do dawnego ziołolecznictwa. Zioła są cenione od stuleci, a ich korzystny wpływ na cały organizm człowieka jest ogólnie znany. Obecnie ludzie coraz chętniej wykorzystują naturalne metody leczenia. W odpowiedzi na ten trend, na rynku pojawia się także coraz więcej leków i preparatów roślinnych, które są stosowane w stomatologii. W schorzeniach jamy ustnej zastosowanie mają przede wszystkim zioła o właściwościach ściągających, przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych. Wykorzystywane są w różnych postaciach. Skuteczność leków roślinnych zależy w dużym stopniu od formy, w jakiej są one podawane. W stomatologii zioła są najczęściej składnikiem płukanek i naparów, past do zębów, rzadziej kropli i żeli.